Weterynaria i weterynarz w świecie antyku. Czy WET to zawód pradziejowy?

Udomowienie konia, którego najstarszy ślad w historii sięga około 3000 lat p.n.Ch., w Azji Mniejszej, było krokiem milowym do podjęcia relacji człowiek-zwierzę, a co za tym idzie, do opieki nad zwierzętami, ich zdrowiem, a więc zaczynem przyszłej weterynarii.

Starożytne teksty przywołują opis lekarza dla zwierząt. „Było to za panowania szóstego semickiego króla Hammurabiego, który panował w Babilonie około 2000 roku pne”. Wtedy został uchwalony kodeks regulujący całe życie obywatelskie kraju. Prawo to, wyryte na bryle diorytu, szczegółowo określało wszystko, co dotyczyło ludzi i dóbr. Przepisy dotyczące praktyki weterynaryjnej stanowiły jedynie niewielką część tekstu, niemniej jednak zostały one przewidziane.

W okresie grecko-rzymskim pojawiają się pojęcia chorób. Obserwacja zwierząt pozwala wizualnie określić niektóre choroby (świerzb, wścieklizna), a także objawy fizjologiczne (ruja), a nawet problemy wywoływane przez inne zwierzęta (żmije).

Pamiętajmy też, że koń udomowiony uzyskał wyższą wartość dla człowieka w porównaniu z innymi zwierzętami domowymi (interes ekonomiczny i rolniczy). Około 300 p.n.Ch., Arystoteles napisał encyklopedię o medycynie zwierzęcej. Na tym nie koniec.

Także Rzymianie interesowali się drobnoustrojami i chorobami. Zainteresowania te pogłębiali dzięki swoim agronomom i filozofom (Varro i jego Traktat o rolnictwie z 116 r p.n.Ch., dotyczący hodowli zwierząt i chorób). Varron pisał ponadto:

„Jeśli gdziekolwiek są bagna, to rozwijają się tam zwierzęta tak małe, że oczy ich nie widzą, a które dostając się do organizmu z powietrzem, przez usta lub nozdrza wywołują poważne choroby”.

Cywilizacja egipska pozostawia inne ślady: graficzne przedstawienia na budynkach i papirusach. Cesarz Ashoka, buddysta, w 250 r. p.n.ch. zbudował dwa przytułki, szpitale: dla ludzi i zwierząt. Opisano choroby słoni oraz stosowaną terapię ziołową. Można tu dostrzec ideę wprost nazywaną dzisiaj weterynarią.

W czasach już po narodzinach Chrystusa zaczyna się kolejny etap weterynarii i na przykład Lucjusz Kolumella, rzymski autor pism poświęconych agrotechnice, w swojej pracy „Re Rustica” zajmuje się medycyną zwierząt, czyli weterynarią.

Cały antyk, a później średniowiecze to karty weterynaryjnej historii, do których będziemy jeszcze wracać na łamach napsitemat.com.pl

RW/Vétérinaire-Wikipédia

Fot. 1. Wikipédia (Par Andrew Dunn — http://www.andrewdunnphoto.com/, CC BY-SA 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=220818)