Catalburun – pies z „widelcowatym” nosem

Catalburun to turecki pointer, rasa prawie nieznana poza granicami jej rodzimego kraju. Jest to myśliwski pies z niepowtarzalnym zmysłem powonienia i o charakterystycznym wyglądzie, którego głowa wygląda jak przepołowiona.

Nazwa rasy catelburun to zlepek dwóch słów: „çatal” – „widelec” i „burun” – nos. Poza granicami Turcji znany jest jako wyżeł lub pointer turecki. Patrząc na psa z profilu nie zauważymy nic nadzwyczajnego, spojrzenie jednak na niego z przodu może wprawić nas w osłupienie. Z pozoru pies jak wszystkie wokół, a w rzeczywistości to jedyna rasa z mocno zaznaczonymi połówkami czaszki i podzielonym na dwie części nosem.

Skąd ten cud?

Ojczyzną rasy jest miasto Tarsus znajdujące się w tureckiej prowincji Mersin (miejsce narodzin św. Pawła apostoła). Dokładny czas pojawienia się catelburunów jest trudny do ustalenia. Opierając się na wzmiankach historycznych mamy pewność, że rasa znana była już w połowie XVII wieku. Trudno jest również ustalić, w jaki sposób powstał ten cud. Naukowcy dopuszczają kilka możliwości. Być może wygląd rasy jest wynikiem  kojarzenia osobników o bliskich więzach rodzinnych, konsekwencja chowu wsobnego, formy homogamii, krzyżowania psów w obrębie tego samego rodzaju. Nie odrzucono również teorii samopowstania rasy. Niestety, cataburuny są również bardzo rzadkie. W samym sercu ich hodowli, w Tarsis, można obecnie doliczyć około 300 okazów. W Rosji i innych krajach jest też kilka takich psów, ale można je dosłownie policzyć na palcach.

Niby catelburun, a trochę jak wyżeł

Zarówno z wyglądu jak i z charakteru tureckie pointery mają sporo wspólnego z wyżłami. Mają tę samą krótką, sztywną sierść, opadające uszy, smukłe, mocne ciało, wytrzymałość, szybkość. Waga ich wacha się od ok. 15 do 30 kg. Wysokość samic i samców jest nieznacznie zróżnicowana, średnio w kłębie osiągają 45-63 cm. Psy są inteligentne, bystre, umiarkowanie przebiegłe, uwielbiają swoich właścicieli. W kręgu rodziny są zabawne, kochające, czułe, opiekuńcze, czasem nieco irytujące i wybredne. Z reguły są to psy spokojne, zrównoważone, samowystarczalne i karne. Tureckie pointry idealnie nadaje się do edukacji głównie dlatego, że dojrzewają wcześniej niż inne rasy i charakteryzują się bardzo ciekawskim usposobieniem. Genialnie sprawdzają się podczas polowań wykonując charakterystyczną stójkę przy namierzeniu zwierzyny ale będą również idealnymi psami ratowniczymi z uwagi na wyostrzony węch i stróżami.

Zaleta czy wada?

Catelburuny w kontakcie z nieznajomymi  bywają nieprzyjazne i szorstkie. Wtargnięcie obcego na terytorium psa może skończyć się kłopotami, gdyż pies w tej sytuacji zaatakuje natychmiastowo. Przemiana z domowego pupila w zaciętą bestię jest błyskawiczna a wściekłość jaka ogarnia psa broniącego swoich najbliższych ogłuszająca na tyle, że może on nie słyszeć poleceń właściciela i nie zatrzymać się na wcześniej dobrze znaną komendę.

Daria Wichlińska – napsitemat.com.pl

Źródło i fot.: givnost.ru