Hodowca psów: żaden pies nie kocha tak mocno jak pudel

Obecnie choruję. Wzięłam jednego pudelka, by mobilizował mnie do leczenia i walki z chorobą. Ale jeden pudel to za mało! Tak właśnie powstała hodowla – mówi Anna Szatko, hodowca pudli toy i posiadaczka pudla miniaturowego zrzeszona w Polskim Porozumieniu Kynologicznym.

Pudle toy i pudle miniaturowe to serce Twojej hodowli. Wymagają dużo uwagi czy są raczej nieabsorbujące?

Pudel to pies jednego właściciela! To jest prawda. On podąża za jedynym swoim człowiekiem. Bezgranicznie go kocha i dopasowuje się do rytmu jego życia. Pudel wykonuje różne zajęcia wymagające koncentracji i dedukcji. Wtedy pudel realizuje się i nie robi psikusów właścicielowi takich jak np. wyciąganie skarpet z szuflady. Pudle szybko się uczą, obserwują ludzi. Pies wypracowuje sobie nie zawsze przez nas pożądane czynności jak otwierane drzwi, szaf, szuflad czy szafek z przysmakami. Znudzony pudel frustruje się. Nie jest to rasa dla zapracowanych osób, bo pudel trudno znosi rozstania a odrzucony i samotny może przeżywać lęk separacyjny. Polega to na demolowaniu mieszkania, gdy nas nie ma. Gdy w domu jest więcej niż jeden pudel to jest to sytuacja idealna, a pieski bawią się razem i ciągle mają towarzystwo. Jest to wielki plus i pomaga w sytuacjach, kiedy wychodzimy z domu. Odpowiednie szkolenie w młodości moich piesków zaowocowało tym, że moje psy są grzeczne. Pudle są ciekawskie, chętnie włączają się we wszystkie zajęcia w domu, są aktywne. Nie jest to rasa, która będzie spała na sofie cały dzień. Są ciekawskie, można się spodziewać ,że nos pudla będzie obok nawet wtedy, gdy coś wyciągamy spod szafy. Pudle pochodzą od psów myśliwskich i pasterskich, te instynkty widać w każdym pudlu. Jeśli coś ucieka pudel będzie to gonił; uwielbia węszyć i oszukiwać. Wiele pudli świetnie pływa, więc wyjazd nad wodę wygląda tak, że pudel wchodzi do wody i płynie. Po prostu. Dziś to pies ozdobny, towarzysz, ale dalej kocha zadania i wyzwania. Nie jest jednak tak, że nie daje właścicielowi odpocząć. On śpi, gdy ukochana osoba śpi i biega, gdy jego właściciel biega. To on jest dla niego całym światem. Jest to ta osoba, która go karmi.

Dlaczego akurat pudle?

Pudle były w moim życiu od poczęcia. Obie babcie, mama, wszystkie miały wtedy pudle. Gdy dorastałam pudel był moim najlepszym przyjacielem. Już wtedy zauważono, że mam rękę do psów. Polegało to na tym, że ten pies jednego właściciela za mną jako dziecko poszedł wszędzie i nie odstępował na krok. A przecież pudle nie są jakoś specjalnie nastawione na dzieci. A tu, owszem. Mogłam z pudlem wszystko. Pudel babci gryzł, nie dawał się dotknąć nikomu prócz mnie. Obecnie choruję. Wzięłam jednego pudelka, by mobilizował mnie do leczenia i walki z chorobą. Ale jeden pudel to za mało! Tak właśnie powstała hodowla. Pudel to wyjątkowo mądry pies i choć uczy się także tego czego byśmy nie chcieli, to tresura jest bardzo łatwa i przyjemna. Pudel lubi się uczyć. Zauważono to już dawno temu, stąd cyrkowe psy to pudle właśnie. Były też ulubionymi psami arystokracji. Począwszy od Zygmunta Starego, który sprowadził pudla do Polski. Białego pudla o imieniu Bielik. Wtedy był to czas, gdy białe pudle, najlepiej małe toye, szukały w lasach trufli. Białe pudelki były dobrze widoczne w ciemnych lasach. Bielik był na tyle znany, że Jan Matejko umieścił go na obrazie „Podniesienie dzwonu Zygmunta”. Pudle były także wykorzystywane do aportowania ptactwa wodnego. To bardzo niesamowita i błyskotliwa rasa. Ale wyróżnia je wielka miłość do właścicieli. Żaden pies nie kocha tak mocno jak pudel.

Jak wygląda codzienna pielęgnacja pudli?

Pielęgnacja pudla na wystawę i na kolanka różni się całkowicie. Piękne długie włosy, z których robi się fryzury na wystawę są bardzo wymagające. Stąd także przeświadczenie o trudnej i wymagającej pracy nad szatą. Owszem, to prawda. Wystawowe pudle wymagają dużo pracy. Począwszy od starannego wyczesywania każdego pasma włosów co najmniej raz w tygodniu po częste kąpiele. Jeśli pudel nie jest brudny, to co dwa tygodnie. Nagle wrogiem staje się deszczyk, błoto, śnieg i słońce. Wszystko to niszczy włosy. Trzeba także zainwestować w dobre kosmetyki, by włos miał odpowiednia sprężystość, nie łamał się i pięknie błyszczał. Z drugiej strony taka pielęgnacja zbliża relacje psa i człowieka. Można się realizować jako twórca różnych kucyków. Nie miałam nigdy upragnionej córki. Moje psie dziewczynki mają za to różowe kucyki. Jest to przyjemne. A pudle na kolanka to inna historia, ścinamy włosy na krótko i znika cała pielęgnacja. Mamy pudla użytkowego, do wody , błota i nawet na deszcz. Dalej jest słodkim pudlem o puchatych uszach, tylko nie wymaga pielęgnacji. Można go czasem przeczesać lub nie. I to wszystko. Pudle źle znoszą niskie temperatury. Na rynku można zakupić piękne ubranka dla pudli, skarpety czy golfy co także chroni szatę przed czynnikami zewnętrznymi. I pomimo stereotypu, że ubrany pies to śmieszny pies, ubrania bardzo ułatwiają pielęgnację, a dodatkowo grzeją. Jest także cała sieć fryzjerów dla psów, zawsze można tą kwestię powierzyć groomerowi, bo pudla tak czy siak trzeba ścinać. Ma sierść przypominającą włosy. Sierść rośnie i nie wypada. Dlatego jest to pies dla alergików, gdyż nie uczula, nie śmierdzi, nie ma zapachów typowych dla innych ras. To jest kolejny ogromny plus posiadania pudla.

Czy dieta Twoich podopiecznych różni się od diety innych psów?

Dieta pudli różni się od diety innych psów. Powiedzenie francuski piesek – ktoś delikatny, wybredny, kapryśny, grymaszący i wydziwiający – nie pochodzi znikąd. To właśnie pudel. W jedzeniu jest wybredny, mało zjada i nie przejada się. Dlatego to po naszej stronie leży by posiłki były smakowite i pełnowartościowe. Dlatego, że mało zjada, porcje muszą być dobrze zbilansowane tak, aby dostarczały wszystkie składniki i odpowiednią ilość energii. Pudle w większości to bardzo chude, umięśnione psy. Gdyby je ogolić do złudzenia przypominają charty . Chudzinki na wysokich nogach. Najlepszym pokarmem dla pudla jest surowe mięso czyli dieta BARF. Wszystko co naturalne i jakościowo najlepsze. Można także podawać mu gotowe karmy do momentu , aż posmakuje mięso. Po tym będzie strajk głodowy. Gotowe karmy często są tanim i szybkim wyborem, nie koniecznie dobrym, poza produktem premium dobrych firm. Najgorsze są tanie marketowe twory na forach pudlarzy nazywane fast foodem, z mała zawartością mięsa. Najzdrowsze żywienie psa, czyli dieta BARF wymaga nieco czasu i zaangażowania, ale zawsze warto. BARF, czyli Bilogically Appropriate Raw Food – Biologicznie Odpowiednia Surowa Dieta polega głównie na karmieniu psa surowym jedzeniem, które powinno odwzorowywać jedzenie te, które jadłyby przodkowie psa w warunkach naturalnych. Dieta ta przede wszystkim składa się z surowego mięsa, warzyw i owoców , surowych dodatków (jaja, ryby, olej, twaróg). Podroby zaś są źródłem minerałów, a warzywa i owoce źródłem witamin.

Nie znudzi się to psu?

Pies nie powinien codziennie otrzymywać tego samego. Wbrew pozorom psy także odczuwają smaki. Karmienie psa surowym pokarmem, dostarcza mu odpowiednich enzymów trawiennych oraz odpowiednich bakterii. Warzywa i owoce przed podaniem powinny być zmiksowane, gdyż psi układ pokarmowy nie jest w stanie ich strawić, zaś kiedy poda się miks warzywno-owocowy w postaci papki, zostaną one w całości strawione, a błonnik w nich zawarty pozytywnie będzie wpływał na pracę jelita grubego. Decydując się na taką dietę, powinniśmy bacznie obserwować kał psa. Musi on być zwarty i twardy oraz trzeba obserwować to, czy pies się dobrze się wypróżnia. Jest dziś wiele instrukcji jak podawać BARF, co wiele ułatwia. Dobre jedzenie daje nam gwarancję zdrowia naszego pupila, warto zapobiegać chorobom niż później je leczyć.

Czy pudle są „chorobogenne”? Na co trzeba uważać w sposób szczególny? Temperatura, przeciągi, dieta, alergie?

Pudle to jedna z najzdrowszych hodowlanych ras, mają mało problemów zdrowotnych, a co jeszcze ważniejsze, są długowieczne. Nie są wyjątkiem pudle dożywające do 18 czy 20 lat. Mankamentami są choroby dziedziczne. Niestety, psy tej rasy często cierpią na choroby wzroku, które mogą zakończyć się nawet ślepotą. Jako najczęstszą przypadłość należy wymienić zanik siatkówki. Pudle, ze względu na budowę szczęki – długą i wąską – mają tendencje do odkładanie kamienia nazębnego już w młodym wieku. Należy od małego przyzwyczajać pudle do higieny jamy ustnej. Pudle źle znoszą niskie temperatury, są zmarzluchami. Po przemarznięciu mogą się przeziębić lub dostać anginy. Skrócenie spacerów i ubieranie bardzo pomaga na siarczyste mrozy. Newralgicznym miejscem są uszy, należy je czyścić, ale nie zalewać wodą oraz usuwać owłosienie z środka, bo może dojść do zapalenia. Trzeba dbać o stawy. U pudli królewskich może dochodzić do skrętu żołądka. Nie mają za to skłonności do alergii, nietolerancji pokarmowych. Bardzo rzadko zapadają na dysplazję stawów. Często cieszą się dobrym zdrowiem. Trudno spotkać pudla w gabinecie lekarskim, bo niemal tam nie bywają.

Komu polecałabyś pudle i jakie, a komu zdecydowanie odradzałabyś tę rasę?

Z racji ogromnej miłości i potrzeby przebywania wszędzie z właścicielem pudle źle znoszą samotność. Jeśli właścicieli długo nie ma w domu, a pudla nie można zabierać ze sobą, odradziłabym tę rasę, niezależnie od rozmiaru. Są badania, że psy zostawiane na dłużej mogą się zachowywać tak, jakby właściciel je porzucał. Tak to odbierają. Ta przypadłość nazywana jest lękiem separacyjnym. Psy wtedy wyją i niszczą rzeczy, by wyładować swój żal. Sposobem na to może być drugi pudel, ale nawet to nie zawsze się udaje. Pudel potrafi dostosować się do właściciela. Jest piękną ozdobą, porusza się płynnie, wręcz arystokratycznie. Wiele sławnych ludzi posiada właśnie pudla. Ale pod tą wypielęgnowaną figurą jest pies. Iskra. Lubi wyzwania i ruch. Ten pies musi coś robić i mieć zajecie. Nadaję się na wędrówki, a także dla osób kochających sport. Będzie towarzyszem na rowerze, głośnym motorze i będzie uwielbiał podróże, byle tylko z swoim ukochanym właścicielem. Lubi aportować, płoszyć i gonić wszelkie ptactwo aż odleci lub padnie. Więc nie ukrywajmy, ale będzie miał okazję, kurczaki wydusi w ilości hurtowej. Cóż, my już wiemy, że ma geny psa myśliwskiego i jest to faktem. Jest to mądry pies, łatwo się uczy i uwielbia zadowalać swojego właściciela. Przy pracy z pudlem zobaczysz radość w oczach i niebywały entuzjazm. Wystarczy zawołać , zawsze przybiegnie. Wszystkie pudle lubią skakać, skaczą ciągle, tak wyrażają uczucia. Przy pudlach królewskich należy uważać na dzieci, za którymi pudle nie przepadają, a także nie znają konsekwencji swojej postury, w dodatku nie lubią dokuczania. Pudel zapamięta wszelkie krzywdy do końca życia. Więc jeśli dziecko nie jest nauczone szacunku i delikatności do psa, odradzam pudla. Pomimo , że to bardzo spokojna, nieagresywna rasa. Czym większy rozmiar pudla tym adekwatnie potrzebuje więcej miejsca i ruchu. Małe pudle od toy’a po miniaturę nie wymagają długich spacerów czy treningów. Te psy łatwo jest zmęczyć rzucając im zabawkę czy ganiając na polu. Średniaki i pudle królewskie potrzebują ruchu, aby się rozładować. Trzeba pamiętać, ze każdy rozmiar jest psem energicznym, giętkim i skocznym, który kocha treningi. Daj mu zadanie, a on się ucieszy. Już od najmłodszego wieku trzeba pracować, gdyż pudel jest psem z reguły lękliwym i lubi szczekać, czym mniejszy tym więcej. Nie należy mu na to pozwalać, bo szybko zrozumie jak wejść swojemu panu na głowę. Trzeba być stanowczym i konsekwentnym. Małe rozmiary idealnie sprawdzają sią dla osób starszych i nie lubiących za dużo ruchu. Większe polecam da osób młodszych , u których pudel zajmie ważne miejsce w życiu. Każdy pudel kocha pieszczoty, spać wtulony w człowieka. Z pudlem należy być, wtedy pies jest szczęśliwy. To świetne psy dla alergików, dla osób pedantycznych. Mają wiele wcieleń, fryzura diametralnie odmienia wygląd psa. To pies o wielu twarzach i możliwościach.

Rozmawiał Robert Wyrostkiewicz

Nasz rozmówca: Anna Szatko, hodowca pudli, obecnie posiada pudle toy i pudla miniaturowego, zrzeszona jest w Polskim Porozumieniu Kynologicznym, które wchodzi w skład międzynarodowej World Kennel Union.