Kupując psa pamiętaj… Vademecum przed zakupem psa!

Duży pies – pomyśl czy będziesz w stanie zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu, konsekwentne wychowanie i właściwe szkolenie. Źle wychowany pies oznaczać może problemy, zarówno dla Ciebie, otoczenia jak i dla siebie samego.

Pies użytkowy/myśliwski – czy zapewnisz mu odpowiednią dawkę pracy i sposobność do spożytkowania energii?

Długowłosa miniaturka – wymaga systematycznej pielęgnacji odpowiednio dobranymi kosmetykami.

Pies rasy pierwotnej lub chart – przygotuj się na to, że ma naturę niezależną, przypominająca kota. Musisz być bardzo cierpliwy, gdyż pies ten wymaga ogromnej dozy wyrozumiałości. To on decyduje, kiedy chce przyjść do właściciela.

Owczarek lub terier – to najczęściej psy, które wymagają pomysłowych i intensywnych zabaw, szybko się nudzą i potrzebują stale nowych bodźców, czy jesteś w stanie temu sprostać?

Jesteś w stanie zapewnić psu spacery kilka razy dziennie? Będziesz pamiętać, aby zapewnić psu właściwą dawkę ruchu? Jeśli odpowiedź brzmi “nie”,zastanów się kilkakrotnie ponieważ pies tego potrzebuje i to Ty jako jego właściciel musisz dostosować swoje życie pod jego potrzeby.

Zanim kupisz psa, przemyśl kwestię kosztów z tym związanych: karma, szczepienia, rutynowe wizyty u weterynarza, nagłe wypadki. A może w planach masz profesjonalną tresurę? To wszystko koszty na jakie decydujesz się w chwili przekraczania progu twojego mieszkania z psem na rękach. Tak więc taka decyzja musi być podjęta rozważnie.

Tak, szczeniaki są słodkie. Są też niesamowitymi rozrabiakami, które rozpiera niewyobrażalna energia. Czy jesteś gotowa na małe tornado w Twoim przedpokoju od czasu do czasu? Oczywiście, to uroki szczenięctwa, ale biorąc pod dach szczeniaka, w pakiecie dostajesz skarbnicę oryginalnych pomysłów. Jeśli uważasz, że Twój tryb życia czy energia nie pozwalają Ci na to aby zająć się psim maluchem, rozważ adopcję dorosłego psa ze schroniska. To naprawdę dobry pomysł. Ominą Cię dzikie harce i pogryzione buty, a zyskasz dozgonną miłość i wdzięczność. W schroniskach czeka mnóstwo stęsknionych za człowiekiem czworonogów.

Zanim wybierzemy wymarzonego pupila, warto przede wszystkim zadać sobie podstawowe pytanie. Czy będziemy w stanie dbać o dobrostan psa i poświęcić nowemu czworonożnemu przyjacielowi tyle czasu, ile będzie potrzebował? Jeśli odpowiedź brzmi twierdząco, świetnie! A czy wiesz, jak wybrać hodowlę psów i dlaczego rodowód naprawdę ma znaczenie?

Zdecydowaliśmy, że nasz czworonożny przyjaciel będzie psem rasowym. Przy wyborze rasy przede wszystkim starajmy się nie kierować wyłącznie eksterierem i poczytajmy wcześniej, do czego dana rasa jest predysponowana. Warto również przeanalizować swój tryb życia i zastanowić się, jaka rasa będzie dla nas odpowiednia. Nie przepadasz za aktywnością fizyczną? Zatem branie psa, który potrzebuje dużej ilości ruchu, mogłoby spowodować frustrację i problemy dla obu stron. Znudzony i samotny pies może także niszczyć domowe sprzęty.

Jeśli czujemy się zagubieni w gąszczu możliwości, możemy poprosić instruktora szkolenia psów (wiele ośrodków szkoleniowych w Polsce ma taką usługę w swojej ofercie), by pomógł nam przy wyborze rasy.

Psem rasowym możemy nazwać tylko i wyłącznie psa, który odpowiada wzorcowi rasy. Ponadto posiada metrykę lub rodowód wydany przez Stowarzyszenie/Związek/Klub przynależącą do organizacji Międzynarodowej. Rodowód to dokument, który potwierdza przynależność psa do danej rasy. Dzięki niemu wiemy, skąd pies pochodzi i jakich miał przodków, znamy też zapis ich osiągnięć, przeprowadzonych badań i stopień wyszkolenia. Wyrobienie rodowodu jest dobrowolne, nie zobowiązuje także opiekuna do udziału w wystawach ani do dalszej hodowli.

Kupno psa z hodowli rejestrowanej pod patronatem Polskiego Porozumienie Kynologicznego oraz kontrolowanej przez organizację , w której dany hodowca jest zrzeszony w dużym stopniu ogranicza ryzyko występowania wad genetycznych. Dlaczego? Ponieważ psy dopuszczane do rozrodu przechodzą wcześniej specjalistyczne badania i muszą być wolne od chorób genetycznych.

Polskie Porozumienie Kynologiczne, powstało, aby zjednoczyć kynologię w Polsce i na świecie. Jesteśmy organizacją zrzeszającą kluby i stowarzyszenia zajmujące się kynologią. Zajmujemy się promowaniem szeroko pojętej kynologii, prowadzimy rejestr rodowodów i organizujemy wystawy. Jesteśmy członkiem międzynarodowej organizacji World Kennel Union. Dzięki temu współpraca z innymi podmiotami na arenie krajowej i międzynarodowej w obszarze kynologii, organizowanie wystaw pozwala nam na szerszą promocję hodowli psów rasowych, co jest naszym statutowym celem.

Do Polskiego Porozumienia Kynologicznego przynależą w Polsce:

– Stowarzyszenie Właścicieli Kotów i Psów Rasowych (SWKIPR|)

– Stowarzyszenie Hodowców Psów Rasowych (SHPR)

– Stowarzyszenie Canis e Catus

Kupując szczenię z hodowli zarejestrowanej w PPK otrzymujemy metrykę urodzenia lub rodowód. Aby hodowca otrzymał metrykę/rodowód dla szczeniaka musi zgłosić miot w organizacji , w której jest zarejestrowany wraz z dokumentacją przeglądu miotu. Oryginalna metryka/rodowód powinna być opatrzona pieczęcią danej organizacji, podpisem Prezesa i hologramem WKU (World Kennel Union).

Oprócz tego podstawowego dokumentu, hodowca powinien wydać przyszłemu opiekunowi książeczkę zdrowia, w której znajdziemy wpisy dotyczące szczepień oraz wszystkich zabiegów medycznych. Wielu hodowców wydaje szczenięta z podstawowymi wyprawkami, składającymi się m.in. z karmy, psich akcesoriów czy zabawek.

Niestety, obecnie w Polsce z powodzeniem kwitnie proceder prowadzenia pseudohodowli oraz zakładania stowarzyszeń miłośników psów i kotów. Wydają oni swoje dokumenty, które rzekomo świadczą o rasowości zwierząt. Warto zdawać sobie sprawę, że kupując zwierzę zarejestrowane w takim stowarzyszeniu, nie mamy pewności co do jego pochodzenia ani kondycji rodziców szczenięcia. I to zarówno psychicznej, jak i fizycznej. Nie wiemy też, w jakich warunkach przebywały psy, ponieważ nikt nie sprawuje nad tym kontroli.

PPK jasno określa zasady, na podstawie których hodowca może dla swoich psów uzyskać w rodowodzie adnotację „REPRODUKTOR” albo „SUKA HODOWLANA” inaczej zwane ,, UPRAWNIENIA HODOWLANE”. Kwalifikacje hodowlane oparte są na indywidualnym przeglądzie hodowlanym danego psa. Do kwalifikacji hodowlanych możemy zaliczyć: przegląd hodowlany dokonany przez członka Zarządu danej organizacji bądź innej osoby posiadającej odpowiednie uprawnienia nadane przez PPK, zgodnie z Regulaminem Hodowli Psów Rasowych, ocenę z wystaw krajowych organizowanych pod patronatem Polskiego Porozumienia Kynologicznego bądź wystaw zagranicznych, pod patronatem klubów należących do WKU.

W przypadku suk hodowlanych, do uzyskania uprawnień wymagane jest uzyskanie po ukończeniu 12 miesięcy, lub w przypadku ras wielogłowych po ukończeniu 10 miesięcy, ocenę co najmniej bardzo dobrą na wystawie honorowanej przez PPK lub uzyskała na przeglądzie hodowlanym ocenę co najmniej bardzo dobrą. Suka przeznaczona do rozrodu musi mieć ukończone 15 miesięcy (w przypadku ras wielogłowych jest to wiek 12 miesięcy) i nie może być starsza niż 8-letnia.

Aby pies mógł zostać reproduktorem, musi uzyskać ocenę co najmniej bardzo dobrą na wystawie honorowanej przez PPK lub otrzymał na przeglądzie hodowlanym ocenę co najmniej bardzo dobrą,. Nie ma jednak granicy wieku, do którego pies może być reproduktorem, ani limitu dotyczącego krycia.

Do obowiązków dobrego hodowcy należy m.in.

• otoczenie posiadanych psów odpowiednią opieką,

• zapewnienie dobrych, higienicznych warunków utrzymania,

• właściwe żywienie,

• dbanie o regularne kontrole weterynaryjne, podawanie szczepień ochronnych,

• ochrona przed przypadkowym kryciem,

• utrzymywanie tylko takiej liczby psów, którym hodowca jest w stanie zapewnić dobre warunki bytowe.

Szczenięta urodzone w dobrej hodowli są znakowane, czyli czipowane . Mikroczipy muszą spełniać stosowne normy, a ich numery wpisuje się do metryki/rodowodu.

Bardzo ważna jest również przeprowadzona przez hodowcę socjalizacja (powinna odbywać się między 4. a 12. tygodniem życia). Dzięki niej psiak poznaje świat wokół siebie i uczy się komunikowania z innymi psami. Wszystko, czego pies doświadczy w tym czasie, będzie decydowało o jego przyszłości i stabilności psychicznej.

Szczenię dobrze jest odebrać z hodowli nie wcześniej niż przed ukończeniem 8. tygodnia życia. Za granicą preferuje się nawet wiek 10-12 tygodni. Pies odebrany za wcześnie nie zdąży przejść poprawnej socjalizacji ani nauczyć się właściwych zachowań (m.in. kontroli gryzienia) od swojej mamy i rodzeństwa.

Dobry i zaangażowany hodowca chętnie odpowie na wszystkie pytania dotyczące rasy i opieki nad szczenięciem. Opowie nam również zarówno o zaletach, jak i potencjalnych trudnościach czy chorobach, na które dana rasa jest podatna. Bez problemu pokaże nam także matkę szczeniąt oraz wszystkie dokumenty (badania czy rodowód).

Jak wybrać hodowlę psów? Standardem jest również podpisywanie stosownej umowy, która chroni obydwie strony. Hodowca może zaznaczyć w dokumencie, że ma prawo kontrolowania warunków bytowych, w jakich funkcjonuje pies. Ma także prawo do jego pierwokupu, jeśli nowy opiekun zdecyduje się go oddać lub sprzedać. Ma to zabezpieczyć szczeniaka przed dostaniem się w niepowołane ręce.

Zdarzają się również sytuacje, kiedy to opiekun, ze względów losowych, nie jest w stanie sprawować już opieki nad szczeniakiem. Wielu odpowiedzialnych hodowców przyjmuje je wówczas do siebie.

Jeśli chodzi o zabezpieczenie przyszłego opiekuna, to warto zwrócić uwagę, czy w umowie jest zapis mówiący o tym, że hodowca zwróci nam część kosztów w przypadku, gdy u szczenięcia zostaną wykryte wady wrodzone. Wielu hodowców pozostaje z nowymi opiekunami zwierząt w stałym kontakcie bez względu na wszystko, jak również pomaga np. przygotować się do udziału w wystawie.

Kupowanie psa w pseudohodowli, np. hodowli „domowej”, niezarejestrowanej w stowarzyszeniu/klubie/związku nad którą nie ma patronatu organizacja Międzynarodowa może nieść za sobą w późniejszym czasie naganne konsekwencje. Ponadto bardzo często zdarza się, że zwierzęta są rozmnażane w sposób bezmyślny, mieszkają w strasznych warunkach, są chore i cierpią.

Niejednokrotnie zdarza się również, że na leczenie takiego pieska lub konsultacje behawioralne związane z brakami socjalizacji lub nieprawidłowo przeprowadzoną socjalizacją wydajemy później dużo więcej pieniędzy niż w przypadku zakupu psa z rodowodem pod patronatem organizacji międzynarodowej. Jeśli chcemy psa rasowego, prawdziwego przedstawiciela rasy, pamiętajmy, że takim psem będzie tylko i wyłącznie pies pochodzący z hodowli zarejestrowanej właśnie pod takim patronatem. W innym wypadku dużo lepszą decyzją będzie przygarnięcie psiaka nierasowego lub w typie jakiejś rasy, np. ze schroniska.