Pies terapeutyczny. Dla kogo i jaki?

Widziałeś kiedyś psa terapeutycznego i zainteresował Cię temat? A może chcesz, aby Twój pies odgrywał ważną rolę w życiu innych ludzi, ale nie wiesz od czego zacząć? Czym muszą cechować się psy, aby móc zmienić życie innych?

Pies terapeutyczny to pies, który ma pozytywny wpływ psycho-emocjonalny na osobę, z którą się kontaktuje. Takie zajęcia są prowadzone przez odpowiednio przeszkolonych profesjonalistów. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że każdy pies potrafi przekazać wiele pozytywnych emocji. Nie do końca jednak tak nie jest.

Co może dać nam pies terapeutyczny?

1. Poprawa samooceny osoby. Pies nie wybiera partnera do interakcji pod wpływem wyglądu, wzrostu ani koloru oczu. Nie krytykuje ani nie komentuje.
2. Poprawa nastroju, komunikacji, interakcji i uśmiech. Wyszkolony pies jest zawsze otwarty na komunikację, macha ogonem, okazuje radość.
3. Doznanie pozytywnego „dotyku”, który często tracimy z wiekiem. Komunikacja z psem jest niemożliwa bez dotyku, a każdy kontakt wywołuje radosną reakcję. Miękka sierść i ciepło sprawia większości ludziom przyjemność.
4. Poczucie relaksu.
5. Zmniejsza niepokój.
6. Zachęca do rodzicielstwa i budzi instynkty opiekuńcze.

Gdzie najczęściej używa się psów terapeutycznych?

Psy terapeutyczne pracują w różnych warunkach: w domach opieki, ośrodkach terapii, instytucjach dla dzieci porzuconych i maltretowanych, instytucjach dla dzieci o specjalnych potrzebach, z niepełnosprawnymi dorosłymi itd.

W szpitalach i placówkach zdrowia psy terapeutyczne można spotkać w onkologii, traumatologii, pediatrii, narkomanii, ośrodkach rehabilitacyjnych i oddziałach neuropsychiatrycznych.

Główne zadania psów w placówkach medycznych

• Wytwarzanie „szczęśliwego rozproszenia”, które pomaga pacjentowi z silnym bólem.
• Pomoc w komunikacji między pacjentem a lekarzem lub pracownikiem socjalnym.
• Zapewnienie wsparcia dotykowego i emocjonalnego personelowi, pacjentom i ich rodzinom.
• Asystowanie terapeucie w terapii.
• Zmniejszenie tętna i ciśnienia krwi.
• Obniżanie poziomu kortyzolu u pacjenta.

Psy terapeutyczne pracują również w przedszkolach i szkołach, ucząc dzieci obchodzenia się ze zwierzętami i zapobiegania ugryzieniom. Biorą udział w wydarzeniach uświadamiających w centrach handlowych, domach kultury i na wystawach.

Obowiązkowe cechy

Przede wszystkim pies terapeutyczny nie może być agresywny wobec innych ludzi i musi tolerować różne środowiska.

Poza tym powinien posiadać:

• Pewność siebie i stabilność w nowych sytuacjach np. wokół sprzętu medycznego, który wydaje różne dźwięki.
• Radość z kontaktu z  nieznajomymi w różnym wieku i płci
• Spokój i poczucie komfortu w tłumie ludzi, przy dużej aktywności i hałasie.
• Potrzebę kontaktu dotykowego, akceptować głaskanie (czasami niezręczne) bez skakania, drżenia, szczekania i gryzienia.
• Cierpliwość podczas kąpieli, szorowania zębów i przycinania pazurów w ramach przygotowań do pracy.
• Dyscyplinę i wykonywać polecenia bez względu na ilość impulsów rozpraszających.

Wymagania higieniczne

Oprócz możliwości radzenia sobie w różnych sytuacjach, psy terapeutyczne muszą również przestrzegać protokołu higienicznego. Zwierzęta  muszą być pod stałą opieką weterynarza i być kontrolowane przez niego przed każdą wizytą. Zwierzęta muszą być odrobaczone, zabezpieczone przeciw pchłami i kleszczami oraz szczepione zgodnie z harmonogramem. dobrze jest gdy przychodnia weterynaryjna wystawi psu zaświadczenie, że pies nie ma chorób zakaźnych. Istnieją dodatkowe wymagania higieniczne zarówno dla psów, jak i ich opiekunów, gdy odwiedzają szpitale lub pacjentów z obniżoną odpornością.

Niezastąpione wsparcie

Niektóre szkoły dopuszczają obecność psów terapeutycznych z dzieckiem w jego pierwszym dniu w szkole, Zmniejsza to stres dziecka i przenosi uwagę kolegów z mało otwartego, nowego ucznia na psa. Pies jest od razu tematem rozmowy i nadaje przyjazny, radosny ton komunikacji.

DW/fot. Pixabay.com