Psie ektopasożyty

Organizmy, które istnieją kosztem innych organizmów, to pasożyty. Wśród nich wyróżniamy ektopasożyty bytujące we włosach, sierści, na ciele lub narządach zewnętrznych psów i endopasożyty żyjące w ciele zwierząt domowych.

Najczęściej spotykane ektopasożyty

Pchły

Dla właścicieli zwierząt domowych, bez względu na to czy mówimy o psach, kotach, chomikach czy małpkach, najczęściej spotykanymi pasożytami są pchły. Zimą pchły są mniej aktywne, ale w miesiącach letnich przynoszą zwierzętom wiele udręki. Żyją na ciele zwierząt domowych, żywiąc się ich krwią. Ich uciążliwość to nie jedyne niebezpieczeństwo. Pchły są nosicielami wielu chorób zakaźnych, w tym zarazy zwierzęcej, tym bardziej, że rozprzestrzenianie się tych pasożytów następuje między osobnikami, z jednego zarażonego psa na drugiego.

Kleszcze

Zwykle kleszcze dostają się na ciała psów podczas spacerów po parkach lub w lesie. One także są nosicielami chorób zakaźnych, przede wszystkim boreliozy. Kleszcze są zdecydowanie bardziej niebezpieczne niż pchły. Trudno się ich tak po prostu pozbyć samodzielnie w domu. Nie mając doświadczenia by je usunąć, lepiej skonsultować się z weterynarzem co zapobiegnie dodatkowym komplikacjom.

Wszy

Wszy, podobnie jak pchły i kleszcze, żywią się krwią. Mimo pozornych podobieństw anatomicznych w przeciwieństwie do pcheł, wszy żyją krócej, średnio około 40-45 dni. Znosząc do 15 jaj dziennie. Łatwo obliczyć, ile osobników tygodniowo rozmnaża się w psiej sierści, powodując ciągłe swędzenie u nosiciel, co w rezultacie, w wyniku natrętnego drapania prowadzi do linienia i podrażnienia skóry.

Roztocza – świerzb

Roztocza świerzbu są rodzajem ektopasożytów, które wnikają w naskórek skóry zwierzęcia, powodując bolesne swędzenie. Powszechnie i ogólnikowo „schorzenie” to nazywane jest świerzbem. Miejsca, w których osadza się ten roztocz, stają się czerwone i silnie zaognione, dochodzi do stanów zapalnych. Chcąc usunąć świerzb, należy niezwłocznie udać się do specjalisty, który zaleci stosowanie nie tylko zewnętrznych leków przeciwpasożytniczych, ale także podawanie leków przeciwhistaminowych.

Jak chronić pupila przed ektopasożytami?

Zdecydowanie najlepszym wyjściem w walce z ektopasożytami jest profilaktyka. Gdy dostępne środki profilaktyczne nie wystarczają konieczne jest wprowadzenie leczenia farmakologicznego. Gama środków profilaktycznych i leczniczych jest bardzo szeroka. W najprostszy sposób podzielić je można na: obroże, spraye, krople lub szampony. Każde z nich ma swoje zalety i wady. Obroże i spraye służą głównie profilaktyce, Mają charakterystyczny, dość intensywny zapach ale nie są kłopotliwe w stosowaniu. Szampony należą do skutecznych środków, zarówno w obrębie profilaktyki jak i leczenia jednak ich stosowanie jest dość kłopotliwe z uwagi na fakt, że pupile często nie lubią kąpieli. Zdecydowanie najczęściej polecane przez weterynarzy są krople, nie należą one jednak do tanich. Naciera się nimi kark, względnie grzbiet zwierzęcia i powtórzyć dawkę po ok. 3 tygodniach.

Walka z ektopasożytami nie należy do łatwych, wymaga cierpliwości i dyscypliny, efekt jest jednak zazwyczaj pozytywny. Często pozbycie się tych niechcianych gości wymaga pełnej dezynfekcji pomieszczeń, w których przebywało zmagające się z ektopasożytami zwierze.

DW/fot. Pixabay.com